Kim görüyor kimin ruhunu

RUHLAR KİRLENMİŞ KİME NE!

Son dönemlerde hayatımızın sanallığımı belirginleşti, yoksa yaşadığımız hayatta
bir anormallik mi var?
Sanki hiçbir şey yerli yerinde durmuyor…
Taş yerinde ağır olmuyor…
Ekmek , para doyurmuyor kimseyi, ruhumuz mu açtır, nedir?

Aşk, aşk gibi değil…
İş, iş gibi değil…
Hayat, hayat gibi değil…
Kadın, kadın gibi değil…
Erkek, erkek gibi deðil…
Velhasıl dünya, dünya gibi değil…

Yönlendirilen, senaryosunda başkalarının imzaları olan hayatlar yaşıyoruz;
farkında olmadan… Kendimize ait doğrularımız yok ki, onları savunacak
cesaretimiz olsun. Çünkü manipüle edilmiş, iğdiþ edilmiş beyinler kendi
hayatlarına sahip olamıyor. Hepimiz çığlık çığlığa bağırıyoruz belki: Düşünceye
özgürlük, biraz hoşgörü, biraz adalet diye…
Kendi hayatımızdaki adaletsizlikleri görmezden gelip başka hayatlara adalet
dağıtmaya, içimizi cehenneme çeviren acılarımızı unutup başka hayatlara acımaya
alıştık…

Çünkü;

Böylesi daha kolay…
Böylesi daha steril…
En azından ellerimiz kirlenmiyor…
Ruhlar kirlenmiyor; kime ne(!) Kim görüyor, kimin ruhunu…

Başkalarının aşklarını eleştirirken yanı başımızda duran adamı ya da evimizde
bizi bekleyen kadını unuttuk… Kendi aşkımızı başkalarıyla kıyaslarken içimizdeki
yetinememe hissi ağır bastı ve aşkı da küçümser olduk… Bizim yaşayamadığımız
aşkı başkalarş niye yaşasın ki, biz aşık değilsek kimse aşık, kimse mutlu
olmasın; ayıplayalım ki unutsun herkes sevginin gücünü…

Çünkü;

Böylesi daha kolay…
Böylesi daha steril…
En azýndan ellerimiz kirlenmiyor…
Ruhlar kirlenmiyor; kime ne(!) Kim görüyor, kimin ruhunu…

Senaryosu başka eller tarafından yazılmış hayatlarımızda yine başkalarının
düşünceleri hakim olsun, kendi dinimizi başkalarından öðrenelim; onlar söylesin
biz inanalım. Peygamberi, iftira atıldığında; onunla ilgili karikatürler
yaptığında savunalım hiç tanımadan… Tepkiler Muhammedi olsun olmasın kimin
umurunda. Biz vicdanımızı rahatlatalım.
Birileri yazsın, biz oynayalım…
Çünkü;

Böylesi daha kolay…
Böylesi daha steril…
En azýndan ellerimiz kirlenmiyor…
Ruhlar kirlenmiþ kime ne(!) Kim görüyor, kimin ruhunu…

Kızlarımız başörtüsüyle okula gidemiyor mu? Unutalım, paraları olanlar
yurtdışında okutsunlar kızlarını, parası olmayanlar da evlendiriversin bir
zahmet; ya da başlarını eğip başörtülerini çıkarsınlar; mağlup, kimsesiz
hissetsinler kendilerini, çok mu dert...
Muhalefet, sorunu çözemediniz der. Hükümet çözüm arayışlarının sürdüğünü söyler,
olur biter.

Bize ne yaşananlardan, bizim hayatımız değil ki bu…
Komşularımız aç olsun ne çıkar, yardım programları var ya..
Onları izleyip birkaç damla gözyaşı akıtacağız ve üzüldüümüğzü, elimizden bir
şey gelmediğini söyleyeceğiz hesap gününde…

İşlerimizi layıkıyla yapmayacağız çünkü, patronlarmıız bunu hak etmiyor, biz
onlar için çalışıyoruz, ömrümüzü tüketiyoruz ya bu yeter bize… Bir sürü
bahanemiz var ve o bahaneler bizi koruyacak savunmalarımızda…
Bize ne hayattan bizim hayatımız değil ki bu, yaşayıp gidiyoruz işte kendi
hayatımızın figüranları olarak.

Çünkü;

Böylesi daha kolay…
Böylesi daha steril…
En azýndan ellerimiz kirlenmiyor…
Ruhlar kirlenmiyor; kime ne(!) Kim görüyor, kimin ruhunu…