Ağlaya ağlaya yazılanlar boşuna..
Gözyaşlarından başka iz bırakmadı klavyelerde
Sonunda; sözler kaybetti, kazanan söylenmeyenlerde..
Hepsinin özlemleri vardı, yaşama sevinçleri, tutkuları!
Hayaller...
Çabalar...
Yanmalar...
Dövünmeler...
Çabalar...
Yanmalar...
Dövünmeler...
Seda Pekgöz

DeliMiDeli
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Merhaba ilham peşindeki yol arkadaşı, bu satırları okuduğun için teşekkürler. En gurur duyduğun adım ne, ya da bugünkü hedefin? Yorumda anlatır mısın, birbirimize güç verelim.