"Anladım. Çatladım. Aklımı bıraktım."
Bu şehir, gri betonların arasında kaybolmuş ruhlarla dolu. Ne bir tebessüm, ne bir dost eli, ne de bir kedinin mırıltısı. Herkes kendi soğuk dünyasında, birbirine yabancı.
Denedim, direndim, anlamaya çalıştım. Ama sonra... Anladım. Çatladım. Aklımı bıraktım.
Artık sadece rüzgarın uğultusunu dinliyorum, o bile benden daha canlı.
Denedim, direndim, anlamaya çalıştım. Ama sonra... Anladım. Çatladım. Aklımı bıraktım.
Artık sadece rüzgarın uğultusunu dinliyorum, o bile benden daha canlı.
*******************************
Her yer sahte maskeler, yalan sözler, boş vaatler. İnsanlar sevgiyi unutmuş, kediler bile küsmüş bu dünyaya. Herkes bir yarışta, ama kimse neden koştuğunu bilmiyor.
**************************
Bu dünya, neşesiz gülüşlerin, sevgisiz kalplerin sahnesi. Kediler kaçar, çocuklar ağlar, kadınlar yalnız. Her şey gri, her şey arada kalmış.
Neden buradayım? Sordum, sorguladım, boğuldum. Anladım. Çatladım. Aklımı bıraktım.
Şimdi sadece sessizliği kucaklıyorum, belki cevap ondadır.
Neden buradayım? Sordum, sorguladım, boğuldum. Anladım. Çatladım. Aklımı bıraktım.
Şimdi sadece sessizliği kucaklıyorum, belki cevap ondadır.
*********
Gazze’de çocuklar ölüyor, ama her enkazdan bir umut filizleniyor. Onlar direniyor, anneler direniyor, insanlık direniyor. Peki ya biz? Neden susuyoruz?
Bu acıyı gördüm, içim yandı, ellerim titredi. Ama susmadım. Anladım. Çatladım. Aklımı bıraktım.
Yine de bir gün, o çocukların gülüşü bu zulmü yenecek, buna inanıyorum.
Bu acıyı gördüm, içim yandı, ellerim titredi. Ama susmadım. Anladım. Çatladım. Aklımı bıraktım.
Yine de bir gün, o çocukların gülüşü bu zulmü yenecek, buna inanıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder