Camdan Kalpler
Kırılmaktan korkuyorsun, değil mi? O yüzden kalbin camdan, vitrinlerde sergileniyor; ama kimse dokunmasın, aman ha! Bilmez misin, ey insan, kırılmayan kalp, yaşamamış olandır. Ben kırdım, dağıldım, topladım; her çatlakta bir hikâye, her yamada bir gülümseme buldum. Deli dediniz, çünkü sizin camdan kalpleriniz sahte bir ışıltıyla parlıyor; benimkiyse çamurla yoğruldu, ama hâlâ atıyor!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder